Ανινα καλημέρα, εάν λοιπόν δούμε την υπόθεσή μου ως πραγματική, τότε δεν θα τον έκρινα. Θα το έπαιρνα ως δεδομένο του χαρακτήρα του. Θα το υπολόγιζα ως συν ή πλην και αναλόγως τον δικό μου χαρακτήρα θα έπραττα. Εάν εγώ ήμουν στην θέση της εξομολογουμένης, επειδή ο χαρακτήρας μου είναι πιο, θα έλεγα, συμπαγής και άκαμπτος, θα το προσπερνούσα. Με την σιωπή μου και την στάση μου θα του έδειχνα ότι θα πρέπει να βρει άλλον τρόπο, αν θέλει, να με ελέγχει. Επειδή λοιπόν τυγχάνει να γνωρίζω καλά πολλά κομμάτια του χαρακτήρα μου θα του υποδείκνυα και τον τρόπο.