Αχχχ αυτός ο Αρονόφσκι! Θα μας τρελάνει όλους! Εγώ κλαίω με την άλλη του ταινία το Black Swan κάθε φορά στο σημείο που η Νινα αγνοεί τις συνθήκες και λέει " Perfect! I was perfect". Γενικά κλαίω με τις περισσότερες δραματικές ταινίες! Κλαίω όταν τελειώνω σειρές, βιβλία και με κάποια τραγούδια που τα έχω συνδέσει με άτομα και καταστάσεις! Όταν τελειώνουν οι σειρές και τα βιβλία έχει περάσει ένα διάστημα, έχεις συνδεθεί με τους χαρακτήρες, τους έχεις νιωσει, έχεις πονέσει μαζί τους, έχετε δεθεί και επικοινωνείτε έστω και για λίγα λεπτά στη ζωή σου! Όταν τελειώνεις μια ταινία,μια σειρά, ένα βιβλίο κλείνει ένα μικρό κεφάλαιο της ζωής σου και ξέρεις πως από εκείνη τη στιγμή και έπειτα δεν θα είσαι ο ίδιος! Γιατί κάτι σου είπε η ιστορία, κάτι που σου άλλαξε τον τρόπο που σκέφτεσαι ή απλά σε επηρέασε! Καμία φορά μέχρι και τα υπερφυσικά θρίλερ στο τέλος σου αφήνουν ένα δίδαγμα! Ακόμα και αν αυτό είναι πολύ μικρό μπροστά στις δραματικές ταινίες!