Και μιας που μιλήσαμε,ας σου αφιερώσω και το παρακάτω: θα καταλάβεις ότι η καρδιά ζεισε χιλιάδες διαφορετικά μέρη,χωρίς πραγματικά να κατοικεί πουθενά.Ανεβαίνει μέχρι το λαιμό σου,όταν είσαι φορτισμένος.Κατεβαίνει ως το στομάχι σου,όταν φοβάσαι ή πληγώνεσαι.Υπάρχουν φορές που επιταχύνει τους χτύπους της και νιώθεις σαν να θέλει να βγει από το στήθος σου.Άλλες φορές πάλι, αλλάζει θέση με το μυαλό.Μεγαλώνοντας,θα μάθεις να παίρνεις στα χέρια την καρδιά σουκαι να την αποθέτεις σε ξένα χέρια.Τις περισσότερες φορέςθα γυρίσει πίσω πληγωμένη.Μην ανησυχείς. Θα είναι όμορφο και αυτό.Ή μάλλον, αυτό θα είναι το πιο όμορφο.Αλλά θα το καταλάβεις μετά απόπάρα πολύ καιρό...Θα υπάρξουν ημέρες που θα νομίζειςότι δεν έχεις καρδιά.Ότι την έχεις χάσει.Και θα την ψάχνεις με αγωνία σε μια ανάμνηση,σε ένα άρωμα, στο βλέμμα ενός περαστικού,στις άδειες τσέπες ενός κουρελιασμένου παλτού.Έπειτα, θα υπάρξει μια άλλη ημέρα.Μια ημέρα λίγο διαφορετική.Κάπως ξεχωριστή. Αρκετά σημαντική.Την ημέρα που θα καταλάβεις ,πως δεν έχουν ΟΛΟΙ καρδιά