Οι κοινωνικές/επικοινωνιακες δεξιότητες είναι πολύ σημαντικές και καλό είναι να τις δουλεύουμε. Εχω γνωρίσει άτομα που δηλώναν μόνοι αλλά πραγματικά ήταν σχεδόν αγενείς όλη την ώρα και μετά ε δεν ήθελα να τους δω πάλι.Σαν παιδί που κι εγώ ήμουν κλειστή, ένιωθα μια ανασφάλεια μην τυχόν και τα ελληνικά μου είναι κακά (4 ετών ήρθα Ελλάδα) και μου πηρε καιρό να βελτιωθώ κάπως. Έφαγα πολλές φορές τα μούτρα μου αλλά το βασικό ηταν ότι προσπαθούσα να κρινω δίκαια τις αδυναμίες μου και είτε απλά δεν ταίριαζα με τους άλλους είτε δεν φέρονταν όμορφα και όποτε δεν είχαμε κάτι καλό για να διατηρηθεί. Αρκετές φορές και περίεργη με έλεγαν, αρνητικά κιόλας. Τι να γίνει; Ούτε ήμουν από τα παιδιά που τραβούσε τους άλλους και μου πήρε καιρό να μπορώ να σταθώ σε λογικά πλαίσια σε μια κουβέντα με αλλούς χωρις να πω κάτι αταίριαστο ή με αταίριαστο τρόπο.Δεν ξέρω από που προκύπτει ότι κάνεις δεν έχει δυσκολευτεί ή ότι δεν έφερνε βαρέως τις κοινωνικές αποτυχιες. Το ερώτημα είναι πάντα :"Τι είναι εφικτό να κάνω και τι κάνω τελικά;"Τέλος, κάθε αποτυχία μας φέρνει πιο κοντά στην επιτυχία όταν κανουμε μια σωστη αξιολόγηση. Είναι επίπονο. Είναι άσχημο που άλλοι είχαν άλλο περιβάλλον πιο βοηθητικό αλλά η σύγκριση δεν έχει κανένα νόημα για μένα όταν απλά δικαιολογεί το γεγονός ότι υποφέρω από κάτι χωρίς να με βοηθάει να πάψω να είμαι σε αυτή την κατάσταση.
