Αν και ειπώθηκε με επιθετικό τρόπο η αδράνεια δεν θα επιφέρει καμία αλλαγή και όταν δεν κάνουμε τίποτα, μας συντηρούν. Αυτό που δεν ξέρουμε βέβαια είναι πως βιώνει καθένας την δική του αδράνεια και πόσο μερίδιο ευθύνης έχει, την ιδιοσυγκρασια του και άλλα ωραία που μετράνε.Λοιπόν, βάσει των δυνατοτήτων σου, των ευκαιριών που λαμβάνεις και το περιβάλλον που ζεις, τι κάνεις; Αν εστιάζεις μονο στο πρόβλημα δεν θα βελτιωθεί τίποτα. Οπότε εσύ τι κάνεις; Τι άλλο μπορείς να κάνεις; Απαντα στον εαυτό σου με ειλικρίνεια κι όχι απολογητική διάθεση. Αν κάποιος μπορεί να μας βοηθήσει δραστικά είναι ο εαυτός μας κι αν δεν ξέρουμε τον τρόπο, υπάρχει και ο ειδικός. Κι αν δεν φτάνουν τα λεφτά, η ενδοσκόπηση. Κι αν δεν βρίσκεις φουλ ταιμ δουλειά μπορείς σαν εθελοντής να πας εκεί που γουστάρεις. Δες τι μπορείς να κάνεις και τι αντεχεις. Εφικτά πράγματα, μικρά, καθημερινά αλλά όχι ανάλυση χωρις καθόλου δράση. Όχι επειδή θα σου την πούνε εδώ μέσα, αλλά στο τέλος εσυ είσαι ο χαμένος και ο δυστυχισμένος.Εντάξει, λογικά μπορεί να θες μια αποφόρτιση και να νιώσεις ότι δεν είσαι ο μόνος που είσαι μόνος, που νιώθει έτσι. Ενέχει μια ανακούφιση αυτό αλλά δεν σου αρκεί. Μπορείς να ξεκινήσεις με το να γίνεις ο καλύτερος σου φίλος. Εμένα προσωπικά η καλή επαφή με τον εαυτο μου με γεμίζει αρκετά κι αυτή η σχέση σε μεγάλο έστω βαθμό είναι στο χέρι σου, ναι;