Jennoua Δεν αλλάζει το γεγονός της αντίφασης όμως. Από τη στιγμή που στις αστικές κοινωνίες υπάρχουν όχι αμελητέα δικαιώματα, δεν στέκει η κατηγορία του "απολυταρχισμού". Κι όταν από τη μια αφορίζεις ως "χούντα" το πολίτευμα κι από την άλλη αναγνωρίζεις πως υπάρχουν δικαιώματα και τα επικαλείσαι, πέφτεις σε αντιφάσεις, γιατί χούντα με δικαιώματα είναι ανέκδοτο. Άσε που πολλοί αντάρτες πόλης, δεν αναγνωρίζουν καμιά νομιμότητα στις αστικές κυβερνήσεις και στην δικαιοσύνη "τους", κι έτσι δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να κριθούν με τα "αστικά" κριτήρια. Όταν πολεμάς με ένοπλο αγώνα το πολίτευμα, και μετά χρησιμοποιήσεις τα νομικά "αγαθά" του για να επωφεληθείς, είναι κι αυτό από μόνο του μια αντίφαση. Και δεν το κάνει μόνο από τακτική. Όντως βλέπει στους Συνταγματικούς νόμους δικαιώματα ζωτικής σημασίας για την προστασία και ελευθερία του ανθρώπου, γιατί δεν είναι αμελητέοι αυτοί οι νόμοι που είναι αδιανόητοι σε μια χούντα ή οποιαδήποτε άλλη απολυταρχία.. Δεν θέλω να πω πως κακώς επικαλείται το Σύνταγμα και ούτε θέλω να γίνει εξαίρεση για την περίπτωσή του. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να αναγνωρίσω πως υπάρχουν αντιφάσεις. Εκεί εγώ στέκομαι. Δε λέω πως το Κράτος είναι "παναγίτσα".