Να είσαι καλά βρε ψυχή! Και εγώ συμφωνώ με αυτό που λες...Παλαιότερα και εγώ ντρεπόμουν να βγω μόνη να πάω κάπου αν δεν είχα παρέα...Τώρα δεν με χαλάει...Απο το να λέω στις φίλες ή στους φίλους να κάνουμε κάτι και να βαριούνται την ζωή τους,ντύνομαι και εγω και παίρνω τους δρόμους... Είτε με το αυτοκίνητο να πάω να αράζω και να χαζεύω την θάλασσα,είτε με τα πόδια να κατέβω στο κέντρο,να χαζεψω στα μαγαζιά,να πάρω ένα παγωτό,ένα γλυκό ή έναν καφέ να καθήσω να το απολαύσω και ας κοιτάζει ο περίεργος κόσμος όταν και αν σηκώσει το κεφάλι του απο το κινητό του...Βλέπεις τους πάντες πλέον είναι έξω με παρέα και παίζουν με τα τηλέφωνα..Έχει χαθεί και η επικοινωνία τελείως..Είναι ωραίο να έχεις παρέα αλλά όταν δεν μπορείς παίρνεις τον εαυτό σου και τον βγάζεις έξω που το έχει ανάγκη να ξεφύγει...Και υπάρχουν τόσο όμορφα μέρη που περιμένουν να τα ανακαλύψουμε και δεν το κάνουμε δυστυχώς..