Καλημέρα, εγω έγραψα αυτήν την εξομολόγηση και αν δείτε και την πρώτη που είχα γράψει, θα καταλάβετε οτι έμπαζε το πράγμα απο την αρχή.Ξέρω οτι μου έχουν δημιουργηθεί ψυχολογικά, πως πιστεύω οτι δεν αξίζω τίποτα και κανέναν, την στιγμή που ο κύριος αυτός με έκανε να πιστέψω οτι είναι ο καλύτερος που μπορώ να βρω και να είμαι και ευχαριστημένη που κάνουμε σεξ οπότε να μην γκρινιάζω ή να μην ζητάω πολλά την στιγμή που κάνει σεξ μαζί μου ενώ θα μπορούσε να ήταν με όποια άλλη κοπέλα γούσταρε και φυσικά πολύ καλύτερη απο εμένα σε σώμα κυρίως, όπως έλεγε. Φταίει και το γεγονός οτι ήμουν καψούρα μαζί του απο παλιά, και αυτό είναι ίσως ο λόγος που τα ανεχόμουν...Κάποιος θα πει οτι είμαι χαζή, κάποιος άλλος ίσως και οτι είμαι απελπισμένη για σεξ και έτσι δεχόμουν όλες τις βλακείες που μου έλεγε ώστε να κάνω σεξ, αλλά νιώθω απογοήτευση για μένα... Το ότι γέλασε, το οτι έπαιξε, το οτι είδε τι είμαι ικανή να κάνω για αυτόν, οτι απλά πιάστηκα κορόιδο με την συγκατάθεσή μου και τον έκανα και μάγκα....Ήσουν να ηρεμούσα αν συνέβαινε κάτι που θα τον έτσουζε, μια εκδίκηση, αλλά δεν νομίζω να δοθεί ποτέ η ευκαρία να γίνει και μην μου πείτε οτι η καλύτερη εκδίκηση είναι το να γίνω ευτυχισμένη και να μην τον σκέφτομαι καθόλου, επειδή αυτό δεν είναι κάτι που θα τον πονέσει. Ίσως να πονέσει μόνο αν μάθει οτι είμαι καλά, αν δεν το μάθει απλά δεν θα πονέσει και θα ψάχνει τις καρακουκλαρες, κάτι που εγω δεν είμαι...