Κοίτα. Πρώτα από όλα θα πω ότι σε νιώθω γιατί ξέρω πως είναι μια τέτοια σχέση και πρόκειται σε κάποιους μηνες να ζήσω πάλι το ίδιο σκηνικό. Πιστεύω ο μόνος λόγος για να μπεις σε αυτήν την ψυχοφθόρα διαδικασία είναι να ξέρεις πότε θα κλείσει η απόσταση με ακρίβεια και να είστε αποφασισμένοι ότι ο ένας θα αναλάβει να μετακομίσει και ο άλλος θα αναλαβει να στηρίξει με κάθε τρόπο αυτόν που μετακόμισε. Επιπλέον θα πρέπει να ξέρετε ότι θέλετε να είστε στο ίδιο σπίτι και ότι θέλετε τα ίδια πράγματα από την ζωή σας αλλιώς είναι ανούσιο. Αν έχεις ένα σχέδιο στο μυαλό σου όλα είναι πιο εύκολα.Όσο σκληρό και αν ακούγεται η απόσταση είναι επιλογή και για μένα αυτή η επιλογή στέκει μόνο σε νεαρές ηλικίες. Πχ εγώ δεν μπορώ να αφήσω τις σπουδές μου και ο φίλος μου δεν μπορεί να αρνηθεί μια θέση που θα του δώσει καλή προϋπηρεσία και την ευελιξία να βρίσκει δουλειά όπου θέλει. Εσεις αφού είστε 4 χρόνια μαζί λογικά δεν σπουδάζετε και είναι πολύ πιο εύκολο κάποιος να αποφασίσει να ακολουθήσει τον άλλον. Αν δεν είναι κάνεις πρόθυμος να το κάνει, τότε λυπάμαι αλλά δεν θέλετε και τόσο να είστε μαζί και απλά έχετε βολευτει.