Ξέχασα να αναφέρω (είναι αργά και χάνω τον ειρμό της σκέψης μου) ότι δεν είναι μόνο θέμα νοοτροπιών αλλά και έλλειψης υποδομών. Για παραδείγμα, όταν σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο υπάρχουν τέτοιες ακραίες συμπεριφορές δεν υπάρχει πουθενά και κανείς να πας να παραπονεθείς χωρίς να κινδυνεύει η θέση σου. Yπομένουμε και υποφέρουμε στη σιωπή. Ακόμα και σωματεία εμμένουν σε κομματικά συμφέροντα χωρίς να ενδιαφέρονται για τα απτά και άμεσα προβλήματα που έχουν να αντιμετωπίσουν τόσο οι φοιτητές όσο το διδακτικό προσωπικό στο εκάστοτε πανεπιστήμιο. Και αυτά είναι προβλήματα που δεν αλλάζουν από την μία μέρα στην άλλην.