Ξεκινώ με το πιο ανώδυνο. Με τις δεκαετίες έχω με πικρή πείρα μάθει ότι όταν μας δίνεται μια ευκαιρία πρέπει πάντα να λέμε "ναι", χωρίς να περιμένουμε πότε θα έρθει η επόμενη, γιατί συνήθως δεύτερη δεν ξανάρχεται. Πάω και στο σοβαρό.Ο λόγος που έχει απομακρυνθεί εικάζω ότι είναι το ζήτημα υγείας και πώς θα το αντιμετωπίσει, κι όχι η δική σου "πίεση", ενδεχομένως δεν σου αποκαλύπτει τα πάντα σχετικώς για διάφορους λόγους. Η νοοτροπία του ασθενούς είναι περίεργη και δεν γίνεται πλήρως κατανοητή από τον υγιή. Σαφώς κι αναβάλλει να πάει στο γιατρό επειδή φοβάται τι θα μάθει, τρέμει τι θα περιλαμβάνει η αγωγή/θεραπεία/χειρουργείο, επειδή δεν ξέρει πώς θα οργανώσει την καθημερινότητα γύρω από αυτό. Το "θα είμαι δίπλα σου και μαζί θα το αντιμετωπίσουμε" είναι τελείως χαζή κουβέντα, παρόλο που λέγεται με τις καλύτερες των προθέσεων, επειδή μόνος του είναι ο άλλος στο χειρουργικό κρεββάτι ή στο κρεββάτι του νοσοκομείου, δεν γίνεται και στο δικό σου σώμα η διαδικασία. Ούτε ρισκάρεις εσύ παρενέργειες, ούτε έχει εσύ την αγωνία αν θα βγείς ζωντανός, ούτε περνάς εσύ τους πόνους. Ασφαλώς κι είναι τεράστιας σημασίας να ενδιαφέρεται κάποιος δικός σου άνθρωπος και να σε βοηθάει πρακτικά σε όλη αυτή την διαδικασία, και σίγουρα εκτιμάται από όλους όσοι έχουμε υπάρξει ασθενείς. Ωστόσο μεταξύ αυτού και του να πιστεύει στ'αλήθεια κάποιος ότι "μαζί περνάνει το πρόβλημα" έχει μια απόσταση. Τέλος επειδή δεν μας λες σε τι πρόβλημα υγείας αφορά, να επισημάνω ότι αν είναι γυναικολογικής φύσης (κύστεις στις ωοθήκες; ενδομητρίωση; κλπ) το να έχει χλιαρέψει στο σεξ είναι απολύτως αναμενόμενο και δεν σχετίζεται άμεσα με σένα και τους χειρισμούς σου. Εύχομαι το καλύτερο και στους δυο σας.