Πρώτον, πρόειπα και ΝΑΙ και ΟΧΙ ως προς την εξομολόγηση που λέτε το ίδιο κι απλά ανέφερα τις ενστάσεις μου. Δεύτερον, η εξομολόγηση αναφέρεται σε όσους είναι μόνοι και δεν θέλουν να ΄ναι μόνοι (αυτή είναι η εισαγωγή της). Επιτρέπεται να 'ναι κάποιος μόνος, να μη θέλει να 'ναι μόνος μεν και να μην κατηγορεί τους άλλους ή τη μοίρα σε μόνιμο βαθμό; Ναι ή όχι; Τρίτον, αν ναι στο άνωθεν ερώτημα, τότε η εξομολόγηση κρίνεται άτοπη. Αφού αναφέρεται σε ΚΑΠΟΙΑ άτομα τα οποία τυγχάνει να είναι μόνα και ρίχνουν πάντα το μέρισμα ευθυνών αλλού να το κοιτάξει. Τέταρτον, όλα όσα περιγράφεις είναι ευτύχημα αν νιώθεις έλξη έντονη και ταίριασμα(αμοιβαία φυσικά) αλλιώς μοιάζουν με συνάλλαγμα και σχέδιο δράσης. Σίγουρα ταιριάζουμε με κάποια άτομα, αλλά σπάνια τους βρίσκουμε. Βέβαια μπορεί εσύ κι εγώ (κι όποιος έγραψε την εξομολόγηση ή και άλλοι) να έχουμε εκ διαμέτρου αντίθετη άποψη αλλά για μένα τα πετυχημένα ζευγάρια και για μένα είναι αυτά που η σχέση τους μοιάζει να κυλάει αβίαστα όχι επειδή δεν προσπαθούν γι'αυτήν αλλά γιατί ταιριάζουν και λειτουργούν καλά μαζί. Υ.Γ. Στη δεύτερη παράγραφο λες ότι σημασία έχει τι κάνουμε με την ευθύνη που έχουμε στο χέρι ΜΑΣ γιατί τ' άλλα είναι εκτός των πλαισίων των δυνατοτήτων μας. Δε διαφώνησα κάπου, απλά είναι πάντα χρήσιμο να ξέρεις που σταματάει και που ξεκινάει η δική μας ευθύνη.
