το άρθρο είναι ενδιαφέρον αλλά η έμφαση στη λεπτομέρεια είναι ανατριχιαστική ( έχασε τη μητέρα της σε μικρή ηλικία κτλ). Δεν ξέρω προσωπικά, δεν ήμουνα στα πράγματα, αλλά αν η κυρια Τεγοπούλου δεν ήξερε τί ήθελε, άλλο τόσο και οι δημοσιογράφοι δεν έμοιαζαν να θέλουν να συμφιλιωθούν με το τώρα. Είχαν φαίνεται συνηθίσει τον προηγούμενο τρόπο ζωής. Αυτό που ξέρω προσωπικά είναι ότι την δεκαετία του 90 έκανα την πρακτική μου στην Ελευθεροτυπία και υπήρχε μεγάλο πνεύμα ασυδοσίας και έλλειψης επικοινωνίας. Ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε, λες και ήτανε αμπέλι του. Θυμάμαι δε τον κύριο Φυντανίδη, ο οποίος αν και προσιτός, έπαιζε τάβλι στο γραφείο του κάθε μέρα.
