Έτσι όπως τα λες συμφωνώ. Εγώ τον όρο "πνευματώδεις" τον εξέλαβα ως φιλοσοφημένοι, ψαγμενοι κλπ (μπλιαχ! προτιμώ τις λέξεις φιλοσοφουντες, ψαχνόμενοι)Πολύ σωστά λες ότι η συνειδητή καλοσύνη σπανίζει. Συνήθως οι άνθρωποι είναι καλοσυνάτοι γιατί έτσι έμαθαν, γιατί έτσι το λέει η κοινή ηθική, γιατί είναι λάθος το κακό κλπΚάπου διάβασα ότι φτάνεις στην πνευματικότητα μόνο όταν έχεις περάσει από την κόλαση. Και η κόλαση μόνο καλό δε σε κάνει. Επομένως η πνευματικότητα (με την έννοια της αναζητησης, της σκέψης, της φιλοσοφίας κλπ) είναι το αντίδοτο στον κακο σου εαυτό που βγαίνει στην επιφάνεια λόγω των βασάνων της κόλασης. Δηλαδή περνώντας από την κόλαση είναι εύκολο αυθορμητα να γίνεις τέρας. Από εκεί και πέρα μπορείς να ακολουθήσεις το μονοπάτι της πνευματικότητας ή να παραμείνεις τέρας. Πληγωμένο, παραμορφωμενο ζώο δηλαδή. Βέβαια υπάρχουν κι άλλες επιλογες. Να παραιτηθείς, να πεθάνεις, κλπ(Σόρρυ για τα πολλά λογια. Απλά έχω όρεξη νυχτιατικα - και αϋπνία φυσικά.)