Λοιπόν, χωρίς να ξέρω καθόλου τον τύπο, και αναγνωρίζοντας την πιθανότητα να είναι απλώς ένας επηρμένος μαλάκας, θα (προσπαθήσω να) παρουσιάσω μια άλλη οπτική.Όντας άνθρωπος που βρέθηκε μέσα σε δυό χρόνια απ' την αφάνεια (επαγγελματικά μιλώντας) σε καλοπληρωμένη θέση εξουσίας, θα σου πω πως για κάμποσους μήνες, μέχρι να χωνευτεί όλο αυτό το ξαφνικό, είναι πραγματικά δύσκολο να διατηρηθείς ταπεινός. Αν αυτό συνδυαστεί με πιθανό μπούλινγκ στο σχολείο ή διαρκή υποτίμηση απ' τον πατέρα (αρχετυπική φιγούρα εξουσίας), κλάφτα. Δεν είναι οτι νιώθεις ανώτερος ή πιο σπουδαίος απ' τους άλλους, νιώθεις ανώτερος απ' τον πρότερό σου εαυτό, δεδομένου πως είχες συνηθίσει να τον υποτιμάς και να τον υποτιμούν, και τώρα ξαφνικά όχι μόνο σε εκτιμούν, αλλά αρκεί ένα αυστηρό βλέμμα εκ μέρους σου και χέζονται πάνω τους (οι σχέση εξουσίας αντιστρέφεται, πλέον εμπνέεις εκτίμηση και φόβο, από θύμα έγινες ξαφνικά θύτης).Σε κάποιους ανθρώπους αυτό το πράγμα φθίνει πολύ γρήγορα, είναι σαν πυροτέχνημα που σκάει μέσα τους, σύντομα αναγνωρίζουν τη γελοιότητα του πράγματος και επανέρχονται στον παλιό καλό τους εαυτό. Σε άλλους είναι πολύ πιο δύσκολο.Ή απλά, ξέρεις, είναι ένας επηρμένος μαλάκας κι αυτό είναι όλο :p