είτε όντως σας λυπούνται, είτε νομίζεις ότι όλοι σας λυπούνται (γιατί κάποιες φορες, η ψυχολογία μας και το μυαλό μας, παίζουν περίεργα παιχνίδια - χωρίς να προσπαθώ να σου πω ή να υπαινίσσομαι ότι δε ξέρεις τι σου γίνετε έτσι? μη παρεξηγηθώ).. συμφωνούμε πάντως ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να σε λυπούνται ούτε εσένα ούτε την αδερφή σου! εγώ θα πρότεινα να κρατήσεις απλά αυτό! και στην τελική, αν κάποιοι άνθρωποι σου δημιουργούνε αυτά τα συναισθήματα, κρατα και αυτούς σε απόσταση. Ξέρεις, ισχύει και αυτό που λένε και τα αλλα παιδιά παραπάνω. κάποιες φορες οι άνθρωποι που βρίσκονται σε αμηχανία, και δεν έχουν κάτι να πουν, θεωρούν αδιανόητο, για κάποιο λόγο, απλά να μην πούνε τίποτα. οποτε στην ανάγκη τους να πουν κάτι, καταλήγουν να λένε πράγματα που είτε σε στεναχωρούν είτε σε κάνουν να νιώθεις έτσι όπως ένιωσες.θυμήσου, για παράδειγμα, τις πρώτες μέρες που χάσατε τον πατέρα σας. είμαι απόλυτα σίγουρος, ότι όλοι οι μακρινή (κύριος) σε εσάς άνθρωποι .. άρχιζαν να λένε ένα καρο αρλούμπες που εσένα σου έσκιζαν την ψυχολογία.. μονο και μονο γιατί δεν είχαν κάτι άλλο να πουν...αλλα κάτι έπρεπε να πουν. - και το λέω με σιγουριά, γιατί και εγώ έζησα αυτά που ζεις.δεν νομίζω ότι έχει να κάνει αν είσαι 21, 31 κτλ.. αν έχεις σπουδάσει ή όχι. Απλά κοίτα τη ζωή σου, το αύριο σου, και προσπαθησε να μην στεναχωριέσαι/επηρεάζεσαι από τέτοια σκηνικά.. δύσκολο, κυρίως λόγο ηλικίας (χωρίς να το λέω σαν μειονέκτημα, αλλα σαν γεγονός)).. αλλα αξίζει την προσπάθεια. θα είσαι πιο ήρεμη.