Δυστυχώς από όσο έχω δει σε νοσοκομεία είναι πιο συνηθισμένη αυτή ακριβώς η κατάσταση απ' όσο γενικώς πιστεύεται. Το μόνο που θα μπορούσα να πω για να μετριάσω ελαφρώς την σκληρή συνειδητοποίηση είναι ότι πιθανότατα η εξέλιξη αυτή προκύπτει από άγνοια χειρισμού της κατάστασης και τεράστια δειλία προς το άγνωστο. Η ζωή μοιάζει ελέγξιμη μέχρι που παύει να μοιάζει ελέγξιμη. Κι αυτό δύσκολα το συνειδητοποιοεί κάποιος που δεν του τυχαίνει προσωπικά στον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό συνεπώς σημαίνει ότι αυτά που ζήσατε δεν ακυρώνονται στο χρόνο που τα ζήσατε αλλά χρωματίζονται από την εντύπωση της επιλογής. Τώρα που δεν είναι επιλογή του οι εξελίξεις αυτές λάκισε.Εύχομαι οι βιοψίες να πάνε καλά και να μην ισχύει κάτι τέτοιο. Κι αν τυχόν ισχύει κάτι τέτοιο να είναι κάτι εγχειρίσιμο και διαχειρίσιμο ώστε τελικώς να είναι ιάσιμο. Η επιστήμη έχει προχωρήσει πολύ. Καλή δύναμη!