Όταν ερωτεύεσαι τον άλλον αυτό το πράγμα έχει πολύ διαφορετικό κόστος αλλά ακριβώς επειδή ερωτεύεσαι κάνεις τέτοια υπέρβαση. Καμιά φορά «μαλώνουμε» γιατί βλέπουμε στους άλλους κομμάτια του εαυτού μας και συμπεριφορές που μας θυμίζουν και θέλουμε απλά να είναι καλά κι όχι μόνο καλοί με τους άλλους τέτοια άτομα. Εγώ βλέπω μια κοπέλα που επειδή έτυχε να γνωρίσει την λάθος ώρα κάποιον για να είναι σίγουρη ότι δεν εκμεταλλεύεται τον άλλον τον έβαλε τρομερά πάνω από τον εαυτό της (ενώ πρέπει να βάζουμε ίσα τον άλλον ιδανικά και με ιδανικά άτομα) χωρίς να διεκδικεί σα να μην της άξιζε. Τον έδιωξε με τον τρόπο της(αφού έδινε συμβουλές για την άλλη), ηθελημένα κορόιδο κατά μία έννοια έστω όχι συνειδητά και δεν προσπάθησε γι' αυτά που ήθελε. Πονάει όχι μόνο επειδή τον έχασε αλλά επειδή έμεινε αδρανής. Αν ήταν ανιδιοτελής η αγάπη απόλυτα δεν θα της έλειπε. Τίποτα το κακό σε όλο αυτό και δεν χρειάζονται εξωραϊσμοί, απλά μ' αυτή την στάση αν την έχει μόνιμα οι άλλοι θα νομίζουν ότι κατά βάθος δεν τους θέλει... κρίμα είναι. Ο καθένας μας βλέπει εν τέλει τα κομμάτια που του θυμίζουν κάτι, αλλά η εξ. ξέρει τι ισχύει και αν τελικά είναι καλά με όλη αυτή την κατάσταση κι όχι απλά φουλ ερωτευμένη που υποφέρει γιατί τον άφησε να φύγει, χωρίς να το γευτεί. Μακάρι να έχω τελείως λάθος. :)
