Fabinas δεν έχω καμμία απαισιοδοξία ότι ο άνθρωπος μπορεί να βελτιωθεί σε όποια ηλικία κι αν το αποφασίσει. Μέχρι το μνήμα εξελίσσεται. Αυτό που εννοούσα (και προφανώς δεν διετύπωσα με τον κατάλληλο τρόπο) είναι ότι είναι μια μακρά διαδικασία και μέχρι να συμβεί αρχίζουν και στενεύουν άλλα κοινωνικά περιθώρια που μικραίνουν τις πιθανότητες. Μπορεί ένας άνθρωπος να ωριμάσει και να φτάσει σε ένα καλό επίπεδο αυτοπραγμάτωσης που θα τον κάνει ιδανικό σύντροφο πχ. στα 55 αλλά στα 55 πόσες ευκαιρίες θα έχει για μια νέα σχέση ζωής; Πολύ λιγότερες από όσες θα έχει στα 25-30-35. Κι όχι επειδή θα τον έχουν πάρει τα χρόνια ή θα έχει χαλάσει η εμφάνισή του και τέτοια επιφανειακά. Αλλά επειδή οι υπόλοιποι θα είναι ήδη ζευγαρωμένοι ή με προβλήματα υγείας (ίσως και κάποιοι πρώϊμοι θάνατοι) κι η "πισίνα" διαθέσιμων θα έχει μειωθεί δραματικά. Καλώς ή κακώς υπάρχουν κάποια milestones κι όσο κι αν υπερασπίζομαι το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ζει οτιδήποτε θέλει οποιαδήποτε στιγμή το θέλει (και ποτέ δεν θα με δεις να κριτικάρω ενάντια σε αυτή την αρχή) υπάρχει μια ρεαλιστική αποτίμηση της πραγματικότητας που λέει ότι οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του.