Να δρας όσο μπορείς: την ώρα που βλέπεις το μυαλό σου να κουρκουτεύει απ' την ανάλυση κάνε κάτι που απαιτεί και σκέψη ( το σίδερο π.χ. δεν βοηθάει). Ή καμιά περιποίηση του εαυτού. Φυσικά, μπορείς να σημειώσεις τις βασικές σου σκέψεις με τα συμπεράσματά σου σε ένα χαρτί κι όποτε πας να ξεφύγεις τα βλέπεις και ισιώνεις. Το ιδανικό που ίσως με τα παραπάνω 'εργαλεία' αλλά και άλλα που μπορείς να βρεις ή να δημιουργήσεις ίσως μάθεις να φρενάρεις τον εαυτό σου και να ελέγχεις τη ροή της σκέψης σου απλά και μόνο με ανακαθοδήγηση της σκέψης. Ένα είναι σίγουρο: η υπερανάλυση οδηγεί σε αδράνεια και η αδράνεια σε υπερανάλυση. Κι όταν ζεις σαν φυτό , δεν χαίρεσαι. Το μυαλό και η σκέψη πρέπει να σε κατευθύνουν στη σωστή δράση για σένα, αυτή που σε ολοκληρώνει και σε εξελίσσει προς θετική κατεύθυνση. Αν απλά είσαι μετέωρη, θα χαλιέσαι. Η κίνηση ΕΙΝΑΙ ζωή.