Εγω είμαι απόλυτη απλά και μόνο στο ζήτημα της έκφρασης της εμπιστοσύνης προς τους/τις μαθητές/τριες!Γι' αυτο απάντησα κι έτσι αυστηρά.. Τότε υποθετω πως μάλλον δεν έθεσες με πολλή επιτυχία εξ αρχής τα όρια ανάμεσα σε σένα και τους μαθητές σου. Ξαναέλεγξε πρώτ' απ' όλα όμως αν οι μαθητές σου πράγματι ξεπερνούν τα αντικειμενικά όρια και φτάνουν στην ασέβεια ή μήπως απλά αισθάνονται άνετα κοντά σου κι εκφράζονται πιο χαλαρά. Άνοιξε μια συζήτηση μαζί τους. Μάθε πως αισθάνονται όταν κάνετε μάθημα, τι τους ενοχλεί, τι θα ήθελαν ν' αλλάξουν, τι σημαίνει γι΄αυτούς "ασέβεια" και "είμαι χαλαρός" και καθοδήγησέ τη συζήτηση εσύ. Παρακίνησε τους να εντοπίσουν μόνοι τους ποια είναι τα όρια της συμπεριφοράς μας μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων τόσο μικρή, όπως είστε εσείς, και πότε πρέπει να είναι κάποιος ανεκτικός σε συγκεκριμένες συμπεριφορές και πότε όχι. Κάνε τους να ανακαλύψουν μόνοι τους αυτά που πρέπει. Αν τους κάνεις υποδείξεις με διδακτισμό, απλά θα σε δουν σαν μπαμπούλα και από αντίδραση θα σε γράψουν εκεί που ξέρουν. Αν όμως εκφράσεις κι εσύ τους προβληματισμούς σου και τους ζητήσεις τη γνώμη τους θα σεβαστούν το γεγονός ότι για εσένα μετράει η άποψή τους και θα καταλάβουν από μόνοι τους. Κοντεύουν να ενηλικιωθούν πια..Απλά βάλε τα όρια στο να μη γελιοποιηθεί η συζήτηση. Τώρα όσον αφορά το διάβασμα...με το ζόρι και βεβιασμένα δε γίνεται.Αν θελήσει κάποιος θα το κάνει. Αν όχι δε χάθηκε κι ο κόσμος, μην το πάρεις προσωπικά. Κι εμείς που σκοτωθήκαμε, στον ήλιο μοίρα δεν έχουμε κι άσπρα μαλλιά από το άγχος κάναμε στα 23 μας και σε καφέ θα δουλέψουμε τελικά.