Το θλιβερό είναι ότι όταν σεβασμός χάνεται σιγά σιγά χωρίς να γίνει αντιληπτό, κάποια στιγμή αυτό γίνεται συνήθεια και θεωρείται "φυσιολογικό". Και αυτό το "φυσιολογικό" είναι που σε κάνει να υποβιβάζεις την κατάσταση και να νιώθεις ενοχικά, ενώ είναι στα αλήθεια ψυχοφθόρο. Είναι καταστροφικό για κάθε σχέση να γκρεμίζονται τέτοια όρια με την δικαιολογία ότι η αγάπη είναι αυτονόητη, ότι και να γίνει. Και εγώ έχω κουραστεί πλέον. Προσπαθώ να απέχω όσο μπορώ, αλλά δεν παύει να είναι οικογένεια μου, τους νοιάζομαι και πολλές φορές τους δικαιολογώ κιόλας. Η οικονομική ανασφάλεια επηρεάζει έντονα.