Πόσο ταυτίζομαι με την εξομολόγησή σου...Για εμένα,η αναζήτηση της μαγείας άρχισε στα 13,όταν διάβασα τον πρώτο τόμο του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών...μετά άστο...έχω διαβάσει κάθε διλογία,τριλογία,πενταλογία που αναφέρεται σε φανταστικούς κόσμους...είμαι πεπεισμένη ότι έχω ονειρευτεί την Καντάθ του Λάβκραφτ,τον υφαντόκοσμο του Μπάρκερ,τον δισκοκόσμο του Πράτσετ...τώρα που το σκέφτομαι,μέχρι και το avatar μου ψοφάει για φανταστικό...η Candy Quackenbush,με τις δυο ψυχές,μια για κάθε κόσμο-τον πραγματικό και τον φανταστικό... :)Αναρωτήθηκα πολλές φορές,γιατί μου αρέσει τόσο η λογοτεχνία του φανταστικού...αλλά πλέον,δεν το πολυσκέφτομαι...είμαι πρακτικός άνθρωπος,αλλά στα όνειρά μου,γίνεται χαμός!Και με στοιχειώνει η φράση του Βόνεγκατ..."Το σύμπαν είναι ένα μεγάλο μέρος,ίσως το μεγαλύτερο"...πόσες πιθανότητες κρύβει αυτή η φράση... :)
