Συμφωνώ εν μερει με την εξομολογηση σου.Δηλαδη ότι δεν πρεπει να ασχολεισαι υπερβολικά με την εμφανιση σου , σε σημειο που να γινεται αυτοσκοπός. Ουτε να προσαρμόζεις την εμφανιση σου προκειμενου να γινεις " πηδήξιμη", θα πρεπει να δεχεσαι ως ενα σημειο τις ατελειες σου και να χαιρεσαι το σωμα σου. Διαφωνώ ομως στη φράση :"να μη με νοιαζει"Δεν πρεπει να παραιτεισαι, ή να αφηνεσαι.Η προσωπική περιποιηση , η επιλογη κολακευτικων ρουχων, ο καλλωπισμός τόσο ώστε να εισαι και να φαινεσαι καθαρή και υγιής ειναι απαραιτητα. Ειναι δειγμα σεβασμου στο σωμα σου. Οσο βλαβερό ειναι να κανεις διαιτα εξαντλητική , τοσο βλαβερό ειναι να μπουκωνεσαι με μεγαλες ποσοτητες κακής τροφής, και να εχεις παθολογικό σωματικό βαρος. Εξισου βλαβερό ειναι να μην εχεις σωματική δραστηριοτητα, να μη λουζεσαι σωστα, να αφηνεις τα μαλλια σου αχτενιστα ή ακουρευτα. Το να μην σε ενδιαφέρει καθολου η εμφανιση σου ειναι δειγμα παραιτησης. Με αυτό διαφωνω-απολυτα.
