Και όμως, δεν είχα καταλάβει ότι αναφερόσουν στα επιδόματα της εποχής της κρίσης. Εννοείται ότι οι ασθενέστεροι (ειδικά οι άνεργοι οικογενειάρχες του ιδιωτικού τομέα) έπρεπε να στηριχθούν τότε. Όμως από που, και εις βάρος ποίων (μια και το κράτος είχε χρεοκοπήσει) είναι μεγάλη κουβέντα. Υπενθυμίζω πάντως ότι για τις συγκριτικά μικρές περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων θρηνήσαμε τρεις νεκρούς πολίτες. Κατά τα άλλα κάποιοι κυριολεκτικά πλούτισαν πουλώντας «αλληλεγγύη». Και συνεχίζουν τα ίδια (αναφέρομαι σε πολιτικούς).