Είναι περιπτώσεις και περιπτώσεις...Έχω πάει σε ινστιτούτο ομορφιάς (από "δωράκι" που είχαν κρατήσει τα στοιχεία μου. Πήγα με συγκεκριμένο σκοπό όμως) για αδυνάτισμα (είμαι 1,70, είχα φτάσει 77 κιλά και δεν μπορούσα να τα χάσω). Το πρόγραμμα κράτησε περίπου ένα χρόνο, με συνεδρίες ανα βδομάδα, διαιτολόγο, μετρήσεις, μηχανήματα, συντήρηση και παρακολούθηση μετά κλπ. Και ήμουν πολύ ικανοποιημένη. Έχασα 16 κιλά και περίπου 3 χρόνια μετά έχω ξαναπάρει μόνο λίγα και το ελέγχω.Έμαθα και να τρώω σωστά. Πρέπει να μου κόστισε 800 ευρώ ή κάτι τέτοιο. Δε θυμάμαι γιατί μου το έκανε δώρο η μητέρα μου. Αυτή είναι η καλή εκδοχή σε τέτοιες περιπτώσεις.Η κακή εκδοχή είναι αυτή που περιγράφει το άρθρο.Σε αυτή την περίπτωση η κατκική που ακολουθώ - και συνιστώ σε όσες έχουν αντοχές- είναι η εξής:Αν το δώρο είναι κάτι αξιόλογο, π.χ μια περιποίηση προσώπου ή μασάζ ή κάτι τέτοιο δίνω στοιχεία και πάω. Πριν το δώρο πέφτει το ψηστήρι. Όλα αυτά τα "ωραία" που περιγράφονται παραπάνω. Παρακολουθώ με "ενδιαφέρον", ρωτάω κλπ (γιατί ας πούμε αν κάποια στιγμή έχω την δυνατότητα πράγματι θα ήθελα να κάνω πλήρη αποτρίχωση ή δε ξέρω κι εγώ τι) και όταν έρεθ η ώρα του "συμβολαίου" έρχεται κ η σκληρή αλήθεια...Εγώ-"ξέρετε, είμαι άνεργη και σε αυτή τη φάση δεν παίζει να μπορώ να κλείσω κάτι".Ινστιτούτο-"οι γονείς σας..."Εγώ-"αρκετά έχουν πληρώσει οι γονείς"Ινστ-"Πιστωτική..."Εγώ-"Ξέρετε, δε ξέρω αν σας το έχουν πει αλλά τα λεφτά που χαλάς με την πιστωτική δεν στα χαρίζουν, πρέπει να τα πληρώσεις κι αυτά. Και συνεχίζω να είμαι άνεργη"Ινστ-"..."Και για να μην τους "στενοχωρήσω"--> "πάντως ήταν πολύ ενδιαφέροντα αυτά ου μου είπατε και μόλις μπορέσω θα έρθω για...".Μέχρι στιγμής δεν με έχουν πετάξει έξω χωρίς να κάνω την θεραπέια-δώρο. Οπότε..."μουχαχαχα! και στα μούτρα σας bitches!!!" (όχι εσάς κορίτσια, προς Θεού!):D