Πριν λίγες μέρες "έφυγε" η Αγγελάκη. Τώρα η Δημουλά.Δύο γυναίκες που - ασυνήθιστο για την χώρα μας -, έδωσαν νεότατες το "στίγμα" τους σχετικά με την Ποίηση.Η ζωή με τις δυσκολίες της - διαφορετικές στην κάθε μία -, έκανε τις δοκιμασίες τους καίριο λόγο, που για αρκετούς είχε αξία.Αυτό δικαιώνει το έργο τους. Περιττό να πω ότι θα - και πρέπει να- θυμόμαστε τους ποιητές, για την στιγμιαία έστω έκφραση-παρηγορία των συναισθημάτων μας.Και να ξεχνάμε τουναντίον, όσους συνήθως μικρόνοοες και κυνικούς τους "απαξίωσαν" κάποια στιγμή, νομίζοντας ότι έτσι έδιναν κύρος στον εαυτό τους....