Επίσης αποχωρούν, αν δεν έχουν αποχωρίσει ήδη, ευρωπαϊκοί οργανισμοί (πχ ευρωπαϊκός οργανισμός φαρμάκων) που είχαν έδρα το Λονδίνο. Αποχωρούν α ευρωπαϊκές τράπεζες και εταιρείες. Αποχωρούν οι επιδοτήσεις στην αγγλική γεωργια. Αποχωρούν και ευρωπαίοι φοιτητές, Τα δίδακτρα για εκτός ΕΕ πολιτες ήταν οταν σπούδαζα τριπλάσια. Μέχρι να αποχωρήσει και καμμία Σκωτία. Για όλα αυτά μόνο η Βρετανία δακρύζει, οι υπόλοιποι δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλευεται. Η Βρετανία δεν ήταν ποτέ πλήρες μέλος της ΕΕ, και δεν εννοώ μόνο νομισματικά. Ήταν σχεδόν πάντοτε η υποσημείωση στον αστερίσκο. Αν η ΕΕ έτρεμε την αποχώρηση θα είχε εξαντλήσει όλη της την ελαστικότητα δεν θα ελεγε «αχ τι κρίμα, άντε να το τελειώνουμε». Δεν νομίζω να υπάρχει μοχλός πίεσης από την Βρετανία, χάσανε χρονο με θεατρινισμούς, SYRIZA style παλικαριες και τώρα είναι ή the EU way or the hard way. Εγώ πάντως βάζω ένα Pimm’s με σόδα και πάγο, cocumber sandwiches και θα απολαμβάνω την αργή και βασανιστική τους αποχώρηση. Γιατί το κάρμα is a bitch που τρώγεται κρύα.
