Πολύ εύστοχο άρθρο της Βασιλικής Σιούτη για άλλη μια φορά η η οποία αναδεικνύει τις επαμφοτερίζουσες στάσεις τύπου «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» του κάθε κόμματος και κομματάρχη στο συμβολικό θέμα της επιλογής προσώπου ΠτΔ. Όπως του που Βαρουφάκη που ξέχασε ότι κάποτε ψήφησε τον Παυλόπουλο, του Σαμαρά που περίμενε πολιτικά ανταλλάγματα, του Τσίπρα που δεν έβαλε πρόσωπο της αριστεράς όταν είχε όλη την ευχέρεια και σήμερα εγκλωβίστηκε στην επιλογή του Πάκη, που είχε κάνει τότε για να δείξει ότι είναι "υπεράνω" με παράπλευρο όφελος το χάιδεμα της αντιμνημονιακής Καραμανλικής πτέρυγας της ΝΔ. Αλλά ας σκεφτούμε και την υποκριτική ευαισθησία στο θεσμό που δείχνει τώρα ο Τσίπρας όταν ξεχνάμε ότι ο ίδιος αρνήθηκε καν να προτείνει ένα οπουδήποτε πρόσωπο για ΠτΔ (π.χ. τον Κουβέλη) το 2014 από το φόβο μήπως και η Ν.Δ. πασοκ και διαλυμμένη ΔΗΜΑΡ τυχών τον εκλέξουν και δεν γίνει ο Τσίπρας πρωθυπουργός για άλλα 2 χρόνια. Έτσι κι αλλιώς πιστεύω η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ στο τέλος της θητείας του Σαμαρά ήταν προδιαγεγραμμένη, με το κλίμα και την αποδοχή που είχε στον κόσμο το αντιμνημόνιο του Αλέξη v1.0 δηλαδή πρόγραμμα Θεσ/νίκης και αφήγημα Αλέξη/Βαρουφάκη. Άρα δύο φορές θα μπορούσε τότε να εκλεγεί αριστερός ΠτΔ με ευρεία αποδοχή από ΝΔ-ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ το 2014 αλλά και το Φεβρουάριο του 2015 από ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (+ΠΑΣΟΚ ίσως)
