Άκουσα με προσοχή την ιστορία του... Και μετά άθελα μου τον συνέκρινα με τους αξιολύπητους καταληψίες της ίδιας της ζωής τους στο Κουκάκι. Ίδιες ηλικίες, ίδια δυναμικότητα, αλλά με σθένος ψυχής τάξεις μεγέθους διαφορετικό... Πάλεψε το παλικαράκι με στοιχεία της φύσης, καρχαρίες, ελονοσία, πειρατές, και τα κατάφερε, είκοσι χρονών μόνο... Το πείσμα του όμως φαινόταν στο βλέμμα του.Μοιραία άνιση η σύγκριση με απρόσωπους νεαρούς που εκτοξεύουν τα νιάτα τους και τη δημιουργικότητα τους σαν τα σκουπίδια και τα έπιπλα από ταράτσες και μπαλκόνια....Μπράβο παλικάρι! Είσαι ψυχάρα.
