Αν και δεν αντιλαμβάνομαι, ακριβώς, τον σκοπό όλου αυτού του κειμένου σε σχέση με τα αρχικά (υποψιάζομαι, βέβαια) να αναφέρω ότι δεν είναι, απαραίτητα, περισσότερο νομιμοφρονες αυτοί που δηλώνουν απόλυτη υποταγή στον Νόμο, έναντι αυτών που δεν προβαίνουν, συνεχώς, σε τέτοιες δηλώσεις, αλλά και μερικά facts: το δικό μου περιβάλλον ήταν πολλαπλών προσλαμβανουσών και αφηγήσεων, ενδεικτικά ...από ένστολους, π.χ. έναν προερχόμενο απ' την πρώτη ιδρυθείσα αστυνομία πόλεων εν Ελλάδι (δεκαετία '20 Κέρκυρα) μέχρι αδίκως κατηγορούμενο άτομο (σε επεισόδια στα 90s) και τρεξίματα νομικής φύσεως, όπου κατέπεσαν οι γελοίες κατηγορίες μεν, αλλά είχαν ψυχοσωματική επιρροή στο άτομο, δε. (...Δεν βαριέσαι εμείς τραβούμε τα ζόρια, αυτοί τα τραβούν;). Δεδομένων των προσλαμβανουσών η δική μου θεώρησις, generally speaking, αδυνατεί να είναι "μονοκόμματη". Βασικό πρόβλημα είναι, επίσης, η μεροληπτική δικαιοσύνη και η εκτέλεσή της από ανθρώπους ατελείς, σε κάθε επίπεδο (όπως όλοι οι άνθρωποι, άλλωστε). Και όταν ένα ανθρωπάκι, στο δικό του σπιτάκι π.χ. ανακυκλώνει με OCD μανία μέχρι κ το τελευταίο χαρτάκι τσίκλας, θεμιτό και αναγκαίο είναι να ανακυκλώνει και η ταβέρνα με τα x200 άτομα ημερισίως ή ακόμη περισσότερο η φάμπρικα. ...Έτσι και με τους Νόμους, αλλιώς καταπίνομε την γκαμήλα και διυλίζομε τον κώνωπα.Αυτά από εμένα, καλή συνέχεια.
