Είναι λίγο αμπελοφιλοσοφικό το θέμα, αλλά μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι ;-)Τάζεις χρυσούν ωρολόγιον σε όποιον σου υποδείξει κράτος χωρίς έθνος. Πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό οι ΗΠΑ, το Ην. Βασίλειο, η πρώην Γιουγκοσλαβία, η (πρώην και νυν) Ρωσία, η Ολλανδία και το Βέλγιο.Ολλανδία και Βέλγιο είναι έκαστο 1 κράτος, αποτελούμενο από 2 έθνη. Που μάλιστα αλληλομισούνται και αλληλοσπαράζονται μέχρι αίματος.Η πρώην Γιογκοσλαβία είχε κροάτες, κοσσοβάρους, σέρβους, μακεδόνες κ.ο.κ Ολα αυτά τα έθνη αποτελούσαν 1 κράτος.Στο Ην.Βασίλειο έχουμε άγγλους, ιρλανδούς, σκωτσέζους (επίσης αλληλομισούμενοι).Φλαμανδοί και Βαλόνοι στο Βέλγιο, ολλανδοί και λιμβούργοι στην Ολλανδία (που σαν επίσημο όνομα έχει το Κάτω Χώρες, ΌΧΙ το Ολλανδία). Ασε τις ΗΠΑ, άσε την Ρωσία (ουκρανοί, κιργκίζιοι, μογγόλοι, λευκορώσοι κλπ κλπ κλπ).Δεν ξέρω αν κέρδισα τώρα το χρυσούν ωρολόγιον. Αν το κέρδισα, δώσε το σαν ενίσχυση σε ένα φιλοζωϊκό σωματείο της προτίμησης σου.Εκείνο που θέλω να δείξω είναι ότι μπορείς να έχεις πολλά έθνη (που μάλιστα διαφωνούν και τσακώνονται μεταξύ τους) κάτω από έναν κοινό οργανισμό που διαθέτει το μονοπώλιο της βίας, δλδ ένα κράτος.* * *Στο επόμενο σημείο σου, το ιστορικό παράδειγμα, είσαι επίσης (σχετικά) λάθος. Η ρωμαϊκή, η κινέζικη, η βυζαντινή αυτοκρατορία δεν ήταν κράτη αλλά "αυτοκρατορίες". Σύμφωνα με τον ορισμό, ΔΕΝ είχαν το μονοπώλιο της βίας.Το Βυζάντιο είχε Θέματα, τα Θέματα χωρίζονταν σε μικρότερα κομμάτια και το ΚΑΘΕ κομμάτι είχε ΔΙΚΟ του μονοπώλιο της βίας.Οι φόροι που μάζευε π.χ. η επαρχία της Τραπεζούντας ήταν ΔΙΚΟΙ της. Το ίδιο και η διοίκηση, οι νόμοι κ.ο.κ.Απλά η κάθε Τραπεζούντα έδινε ένα κομμάτι του πλούτου της στους Βυζαντινούς. Αλλοτε σαν φόρο υποτέλειας (επειδή είχαν χάσει κάποιον πόλεμο) και άλλοτε σαν προστασία από εξωτερικούς εχθρούς.Οι πελοποννήσιοι ένιωθαν μωραϊτες και πήγαιναν στον τοπικό άρχοντα να τους λύσει τις διαφορές. Τους φόρους τους πλήρωναν επίσης στον τοπικό άρχοντα. Ο στρατός (μισθοφόροι) ανήκε στον τοπικό άρχοντα που έκανε με τον στρατό του ότι ήθελε (μέχρι εκεί που τον έπαιρνε). Τα ίδια ίσχυαν για τους βούλγαρους, τους ηπειρώτες και τους καππαδόκες.ΚΑΝΕΝΑΣ από αυτούς τους λαούς (τότε δεν ήξεραν από έθνη) δεν έλεγε ότι είναι βυζαντινός.Ο καθένας ήταν πολίτης του τόπου του.* * * Στο δια ταύτα, στην ταμπακιέρα:Συμφωνώ ότι χρειαζόμαστε κάποιον για να του αναθέσουμε το μονοπώλιο της βίας. Αλλιώς θα στρίβουμε ο ένας το λαρύγγι του άλλου.Αν αυτός ο κάποιος λέγεται "κράτος" εγώ είμαι ΟΚ.Οπως έδειξα πιο πάνω, κάτω από το κοινό κράτος μπορούν να χωρέσουν πολλοί λαοί / έθνη / θρησκείες / κουλτούρες. Η πολυπολιτισμικότητα δεν αναιρεί το κράτος. Μην την φοβάσαι, είναι ωραία σου λέω ;-)Αν μπορούσα να διαλέξω, θα διάλεγα ένα κράτος με σαφώς περισσότερες εξουσίες από τα σημερινά. Ολα τα βασικά (Υγεία, Παιδεία, Ενέργεια, Συγκοινωνίες, Στέγη, Τροφή, Ασφάλεια) τα προτιμώ κρατικά.Βλέπουμε πολύ καλά που μας οδηγεί το άπληστο κυνήγι του κέρδους. Στα βασικά αγαθά, δεν μπορούμε να αφήνουμε κερδοσκοπικές εταιρείες να αποφασίζουν για μας.Εννοείται ότι η διαφάνεια και ο διαρκής έλεγχος των πολιτών προς το κράτος είναι MUST.Και για να διευκολύνεται η διαφάνεια, τα μεγέθη πρέπει να είναι μικρά. Τοπικές κλίμακες.Θα ήθελα να δω την Ελλάδα σαν συνομοσπονδία. Τα ομόσπονδα κρατίδια (Κρήτη, Πελοπόννησος, Κυκλάδες, Μακεδονία κ.ο.κ) θα ήταν _ανεξάρτητα_ με δικές τους αυτόνομες οικονομίες και δική τους (αυτόνομη) διοίκηση.Το κεντρικό ελληνικό κράτος θα είχε μόνο τον ρόλο συντονιστή ανάμεσα στα κρατίδια και τον στρατό στα σύνορα.Ετσι δουλεύει σήμερα η Γερμανία, η Σουηδία, η Αγγλία και (πιο περιορισμένα) η Ιταλία.
