Έχω διδακτορικό συναφές με το αντικείμενο στο οποίο εργάστηκα στην ελληνική βιομηχανία (και ναι, έχει βιομηχανία η Ελλάδα). Απλώς συνειδητοποίησα μετά από 10 χρόνια εργασίας στο χώρο (φάρμακο) πως η γνώση και η εξειδίκευση μου δεν είχε κανένα ενδιαφέρον για τους εργοδότες. Το πρόβλημα της ελληνικής βιομηχανίας ειναι οτι εξακολουθεί να λειτουργεί με όρους 19ου αιώνα: οικογενειοκρατική, ευνοικρατία, έλλειψη σχεδιων, και καμμια επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό. Και επιπλέον, λογής τσαρλατάνοι να κυκλοφορούν ανενόχλητοι λόγω της αγραμματοσύνης των διοικούντων (στο παραπέντε τους επεισα να μην επενδύσουν σε ένα μικροσκόπιο που θα "φωτογράφιζε φαρμακευτικά μόρια" / όποιος έχει θετικές σπουδές καταλαβαίνει τι εννοώ)...Με λίγα λόγια, αντί να αναρωτιέται ο ΣΕΒ που ειναι οι διδάκτορες, ας αναρωτηθεί τι κάνει ο ΣΕΒ για να ελκύσει διδάκτορες...Φυσικά εργάζομαι πια εκτός Ελλάδας...