Βρε Citellus, δεν μιλάμε για τον Σύριζα, ό,τι κι αν είναι ο Σύριζα. Για τον Άδωνι μιλάμε. Εσύ, αν θυμάσαι, την ξεκίνησες αυτή την κουβέντα, εστιάζοντας πάνω του με υπερασπιστική διάθεση. Και αναρωτιέμαι, αν κάποιος στο ξεκίνημα της πολιτικής του καριέρας τραγουδούσε συνθήματα για κονσερβοκούτια και συγχρωτιζόταν με αμετανόητους ακροαριστερούς δεν θα τον υποψιαζόσουν (έστω) ως ακραίο, επειδή εν τω μεταξύ θα προσπαθούσε με κάθε τρόπο να διαγράψει την συλλογική και προσωπική μας μνήμη ως ανανήψας σοσιαλδημοκράτης; Αν κάποιος χαρακτηρίσει έναν μαύρο ως πίθηκο δεν θα τον πεις ρατσιστή, ακόμα κι αν περάσει την υπόλοιπη ζωή του προσπαθώντας να μας πείσει για το αντίθετο; Αν κάποιος π.χ. κλείνει ξεκάθαρα το μάτι στην βία υιοθετώντας ακριβώς την ίδια ρητορική μίσους που ο ίδιος καταγγέλλει (ασχέτως αν μετά σφυράει κλέφτικα και το γυρίζει στο τσάμικο) θα ντραπείς να τον αποκαλέσεις ακραίο επειδή χωρίς ίχνος αιδούς το παίζει δημοκράτης – και δη περισσότερο δημοκράτης από όλους, νομίζοντας πως μας δουλεύει ψιλό γαζί; Τα "ναι μεν, αλλά" λοιπόν και τα “what about”, καλό θα ήταν να τα αφήσουμε στην άκρη. Καλό θα ήταν επίσης να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, γιατί γελοιοποιούμαστε εμείς οι ίδιοι, αναμασώντας ήδη χιλιομασημένη προπαγάνδα. Απλά μαθηματικά είναι. Δύο και δύο τέσσερα. Δεν θα ξεχάσουμε και την προπαίδεια τώρα. Ούτε θα αρχίσουμε να τρώμε σανό από εξαιρετικά αμφιβόλου αξιοπιστίας ιστοσελίδες, ότι και καλά το σύνθημα δεν είναι ευθεία αναφορά στον Goebbels, αλλά στην Βόρειο Ήπειρο. Και είναι όντως γελοίο να λέμε ότι πρέπει να αποφεύγονται οι κραυγές που εκτοξεύονται αλόγιστα και κάνουν πραγματικό κακό στην Δημοκρατία, λες και δεν μιλάμε για τον Άδωνι.