Όταν παρατίθενται επιχειρήματα σωρός που επικρίνουν καίρια τις κινήσεις Κούλη και από το κυβερνητικό οπαδικό στρατόπεδο υπάρχει προφανέστατη αδυναμία άρθρωσης ούτε καν απλού σχολίου, πόσο μάλλον αντεπιχειρημάτων, καταλαβαίνεις πως: Α) κάτι πάει ΠΟΛΥ στραβά και θα στραβώσει ακόμη περισσότερο, (αν μια κυβέρνηση έχει όλο αυτό το αίσχος σαν προτεραιότητα, προφανώς και δεν έχει σκοπό να διατηρηθεί στην εξουσία με κάποιους άλλους πιο «υγιείς» παραγωγικούς / αποτελεσματικούς τρόπους διακυβέρνησης)Β) για κάποιους το ζήτημα «να πάει η χώρα μπροστά» ερμηνεύεται ως «να βολευτώ εγώ τώρα που οι δικοί μου είναι στα πράγματα κι ας καούνε όλοι οι άλλοι»,Γ) δεν υπάρχει λόγος λογοκρατούμενης αντιπαράθεσης με όλους αυτούς τους οπαδούς διότι δεν λειτουργούν σαν λογοκρατούμενοι πολίτες αλλά σαν ορκισμένα κομματόσκυλα,Δ) η Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνει ΠΟΤΕ σύγχρονο ευνομούμενο Κράτος,Ε) όσοι πραγματικά άξιοι και ικανοί μπόρεσαν (ή μπορέσουν) να φύγουν στο εξωτερικό, ουδέποτε θα επιστρέψουν,ΣΤ) είναι αδύνατον να επιτευχθεί κάτι καλό για το γενικό καλό με συλλογική προσπάθεια/ συμμετοχή επειδή δεν υπάρχει συλλογική/ κοινωνική συνείδηση στο μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού (όλοι ξέραμε πως ο Κούλης θα έκανε όλα αυτά –ποτέ δεν το έκρυψε και παρ΄ όλ’ αυτά υπερψηφίστηκε)Όπως πάντα –δυστυχώς- εδώ, ο σώζων εαυτόν σωθήτω» (και γι’ αυτό φτάσαμε στο σημερινό χάλι).