Θα έλεγα ότι τα παραδείγματα που παραθέτετε - με εξαίρεση την περίπτωση Γιακουμάκη -, είναι περιπτώσεις που - λίγο έως πολύ - συναντάμε παντού στη χώρα μας. Γιατί αυτό είναι δυστυχώς το επίπεδο κοινωνικής παιδείας που "καλλιεργήθηκε" στον μέσο Έλληνα πολίτη μεταπολεμικά, με αποκορύφωμα την περίοδο του μεταδικτατορικού ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΕΙΟΥ "ΞΕΒΛΑΧΙΑΣΜΑΤΟΣ", όπου χάθηκαν κυριολεκτικά τα αυγά και τα πασχάλια στην ιεράρχηση των κοινωνικών αξιών. Στην Κρήτη όμως ειδικά - έχοντας παρερμηνεύσει την έννοια της αναμφισβήτητης λεβεντιάς σε άλλες καταστάσεις και τα πεδία "εκδήλωσής" της-, είναι ένα κλικ παραπάνω.Και ενδεχομένως, όλα αυτά θα μπορούσαν να αντικατασταθούν σαν παράδειγμα κοινωνικής και εν γένει πολιτικής συμπεριφοράς - επειδή το "κεφάλι" βρωμάει πιο πολύ και ενισχύει το πρότυπο παραβατικότητας -, από το παράδειγμα Πολάκη, που τηρούσε "λεβέντικα" και "επαναστατικά", διπλά βιβλία στα οικονομικά του δήμου που ηγείτο. Και επιβραβεύτηκε για αυτό από τους Κρητικούς συμπατριώτες του.