Έτσι είναι: σεβόμαστε πάντα τον ηγεμόνα-ακόμη και όταν τον πολεμήσαμε σκληρά, όπως τόκανα κι εγώ-την ώρα της πτώσης του. Μάς είναι αδιάφορη ητύχη του αλλά ο σεβασμός προς τον ηττημένο είναι καθήκον αυτού που ψέλλει τα επινίκια της δικής του νίκης. Τουλάχιστον αυτή την ύστατη ώρα φέρθηκε με την-οφειλόμενη άλλωστε- στοιχειώδη αξιοπρέπεια.
