Τι να πρωτοσχολιάσω;Το γεγονός ότι θεωρείς ανδρικό προνόμιο να κυκλοφορείς την νύχτα χωρίς να φοβάσαι να μην σε βιάσουν, χτυπήσουν, κλέψουν, σκοτώσουν; Τι είμαστε; Τζον Ράμπο για να μπορούμε να τους απωθήσουμε τους ληστές; Νομίζετε ότι δεν έχουμε ανησυχία την νύχτα; Παλικάρια;Ή μήπως να αναφερθώ στο ότι η γυναίκα θα σχολιαστεί αν κάτσει μέχρι αργά στην δουλειά με άντρες; Δηλαδή ο άντρας αν κάτσει με γυναίκες δεν θα σχολιαστεί; Δεν είναι ανδρικό προνόμιο. Και τις δυο περιπτώσεις θα σχολιάσει ο κόσμος.Ή μήπως να σχολιάσω το ότι αναφέρεσαι στους παιχταραδες ριάλιτι αλλά όχι στις γκκμεναρες ριάλιτι. Και ποιος έχει πρότυπο έναν που βαράει γυναίκες; Σίγουρα όχι ο κανόνας.Όσον αφορά το πρόβλημα της εργοδοσίας και της αντιμετώπισης των υπαλλήλων, δεν είναι σεξιστικό το θέμα αλλά οικονομικό και παίζει ρόλο η κοινωνία. Μπορεί η γυναίκα να αντιμετωπίζεται έτσι αλλά ο άντρας αλλιώς, αλλά εξίσου χάλια. (Γυναίκα ήταν και η διευθύντρια του myMarket.)Τουλάχιστον αναφέρθηκε ότι και οι άντρες υποφέρουν από κοινωνικά πρότυπα και πατριαρχεία. Αλλά είναι βολικό να κοιτάμε μόνο την μια πλευρά σε μια τέτοια εποχή. Την εποχή της τοξικότητας.Άσχετα απ'το άρθρο:Ο φεμινισμός χρειάζεται. Αλλά χρειάζεται με λιγότερο φανατισμό και περισσότερη αλληλεγγύη μεταξύ φύλων. Παρόλα αυτά πιο πολύ διχόνοια φαίνεται στο βάθος, παρά ομόνοια.Στόχος του φεμινισμού ΔΕΝ είναι να αντιστραφούν οι ρόλοι και να πάρει το πάνω χέρι η γυναίκα. Ο στόχος του υγιούς φεμινισμού (ή μάχης ισότητας) είναι να μην υπάρχουν δύο σταθμά δυο κριτήρια, αλλά να υπάρχει κοινός στόχος.Με τον τοξικό φεμινισμό και την αντίστροφη ρόλων το μόνο που δημιουργεί είναι αντίδραση. Όλοι αντιδρούν στην δράση, ειδικά όταν είναι άδικη.