Αδερφέ πριν χρόνια βίωσα κι εγώ κάτι ανάλογο και ήμουν σε μια φάση που όλα μου φταίγανε και δεν ήθελα κανέναν. Να σε σίγουρος πως η μητέρα σου σε βλέπει από κει ψηλά. Μην κλείνεσαι στον εαυτό σου. Είναι ότι χειρότερο. Να βγαίνεις έξω με φίλους να διασκεδάζεις να περνάς όμορφα. Λες έχεις δουλειά. Στην δουλειά να πηγαίνεις ευδιάθετος γιατί λένε ένα χαμόγελο το πρωί μπορεί να φτιάξει την διάθεση του άλλου αλλά και την δική μας. Ψάξε για την κοπέλα που γράφεις στο κείμενο. Μην την αφήσεις να φύγει. Ακόμα και αν δεν γίνει τίποτα τουλάχιστον θα έχεις κάνει μια προσπάθεια. Όσο για τα ταξίδια ζωή να έχεις να πας όπου θέλεις. Να μην το βάζεις ποτέ κάτω. Και το κεφάλι ψηλά. Όσο στραβά κι αν μας τα φέρνει η πουτάνα η ζωή. Είμαι σίγουρος ότι θα τα πας περίφημα! ;)