Εγώ σε καταλαβαίνω φίλε μου... Και μένα μου την σπάνε αυτοί που δουλεύουν στο Acquisition της εταιρείας που δουλεύω (εξωτερικό). Όλη μέρα με τα κουστουμάκια τους, τα πήγαινε-έλα τους (τα οποία μετράνε και για χρόνος εργασίας) στα σουαρέ, τα γεύματα και τις συσκέψεις, όπου δεν κάνεις κάποια σοβαρή προετοιμασία ή δουλειά, απλά παρευρίσκεσαι και βγάζετε το αποτέλεσμα όλοι μαζί πάνω στην κουβέντα, τους ετοιμάζουμε εμείς όλες τις προσφορές, τις κοστολογήσεις, τα σχέδια κλπ. και μετά γυρνάνε πίσω με τις δουλειές και είναι και οι ήρωες που τις κλείσανε κιόλας. Και κάτσε εσύ όπως κάθομαι και γω τώρα να δουλεύω το έργο και να σπάω το κεφάλι μου πως να λύσω την κάθε μία μικρολεπτομέρεια, για να κυλήσει ομαλά. Δηλαδή πραγματικά, σπουδάσαμε μηχανικοί με τόσο δυσκολία για να βγάζουμε όοολο το έργο εμείς και να παίρνει ο μεσολάβητής-γλέιφτης του πελάτη από πάνω περισσότερα λεφτά από εμάς. Έλεος. Μου' χει τύχει κάνα δυο φορές να πάω και γω για βοήθεια σε τέτοιες συσκέψεις και πραγματικά είδα πόσο έυκολα και ευχάριστα περνάει η μέρα σου με μηδέν άγχος και πίεση. Και μη μου πείτε ότι έχουν και αυτοί πίεση να φέρουν τις δουλειές. Από ένα σημείο και μέτά, όταν η εταιρεία έχει όνομα, μόνοι τους έρχονται οι πελάτες και ούτε ψάχνεις να τους βρεις.Τίποτα φίλε μου, και μένα ο στόχος μου είναι σε λίγα χρονάκια εκεί να καταλήξω, Project Manager. Δε θα κάθομαι να βγάζω τα μάτια μου άλλο και να βγάζω τα φίδια από την τρύπα. Σου προτείνω και σένα αντίστοιχη πορεία αν μπορείς.