Ψυχούλα μου... πόσο αστείο μου φαίνεται όλο αυτό εκ των υστέρων... Κάποτε ήμουν κι εγώ έτσι ακριβώς... μέσα στο άγχος για τη βαθμολογία. Έβγαζα πάντα 19,5 ή και καθαρό 20 στο γυμνάσιο κι αν έγραφα σε κάποιο διαγώνισμα 15 ή 16 στεναχωριόμουν απίστευτα λες και ήταν το τέλος του κόσμου! χαχα πραγματικά γελάω πάρα πολύ με τον τότε εαυτό μου. Να διαβάζεις μόνο επειδή σου αρέσει και να μην αφήνεις κενά μη σε νοιάζει η βαθμολογία θα έρθει απο μόνη της... κι αν δεν έρθει δεν θα σκας κιόλας. Εγώ έβγαλα το απολυτήριο του γυμνασίου με 19,8 και του Λυκείου με 19,4 και ποτέ δεν μου χρειάστηκαν στη ζωή μου. Αυτά που μου χρειάστηκαν ήταν τα μαθήματα που έδωσα στις πανελλήνιες για να περάσω στη σχολή μου, που τότε ήταν 6 και τώρα έχουν γίνει 4 αν δεν κάνω λάθος. Έσκαγα στο διάβασμα και στο άγχος να τα πάω παντού τέλεια ενώ είχα το ίδιο ουσιαστικά αποτέλεσμα με παιδιά που δεν ήταν καλοί σε όλα τα μαθήματα και μπορεί να έβγαζαν μέσο όρο 15 όμως έγραψαν τέλεια σε αυτά τα 6 μαθήματα των πανελληνίων και πέρασαν στην ίδια σχολή με μένα: Ιατρική Αθηνών.Γι αυτό σου λέω, μη σκας για κάτι τόσο ασήμαντο. Και 15 ή και 14 να έχεις πάρει δεν χάθηκε ο κόσμος... θα γράψεις καλύτερα την επόμενη φορά. Και σκέψου και το καλό της υπόθεσης... από τα λάθη μας μαθαίνουμε! Είμαι σίγουρη ότι εσύ τώρα δεν θα ξεχάσεις ποτέ ξανά το εμβαδόν ;) Καλή επιτυχία εύχομαι στη ζωή σου, πάντα ευτυχισμένη να είσαι και χαμογελαστή... και να θυμάσαι ότι οι βαθμοί δεν είναι όλη μας η ζωή.
