Φαντάζομαι οτι και εσύ κάποιος που λιώνει για πάρτυ σου , όλα τα καψουροτράγουδα σου χει αφιερώσει τύφλα στο μεθύσι σε κάποιο φέησμπουκ γουώλ , έχει δακρύσει για σένα , έχει ονειρευτεί και παρακαλέσει θεούς και δαιμόνους να γίνει αυτός που εσύ θα ερωτευόσουν , ξυπνάει και κοιμάτε με μονάχη φλόγα πια να του χει απομείνει στην καρδιά μια μικρή ελπίδα που καθε μερα αργοσβήνει πως ίσως θα γίνει και για αυτον τον θαύμα και θα σε έχει πλαί του να τον γλυκοκοιτάς ,να τον αγαπάς και να σε αγαπάει , και τριγύρω μια αδειανή ζωή που σε μετράει μονάχα απο το πορτοφόλι τα πτυχία και την οικονομική σου επιτυχία να κυλάει ,ανθρώποι με ψυχρα βλέμματα να τρέχουν πάνω κάτω σε μετρό λεωφορεία και πεζοδρόμια, ένας ασθενής κατάκοιτος να αγναντεύει στα τελευταία του απο την τζαμαρία του θαλάμου την βροχούλα σαν χαιδεύει τις πρωινές ηλιαχτίδες χειμωνιάτικα.Μα εσύ δεν σου αρέσουν τα μούτρα του.Δεν σου κάνει. Δεν τον γουστάρουν οι φίλες σου , η μάνα σου , είναι ασχημόπαιδο αυτός , αμόρφωτος, φτωχός..........Αν μη τι άλλο θα μπορούσε να είναι αυτός ,εσύ , εδώ και να γράφει την ίδια εξομολόγηση προς εσένα απο εκείνον. Ενα άρθρο που προσδιορίζει φύλο θα ήσαν και η μόνη διαφορά.