Αυτό καταλαβαίνεις εσύ βρε Λεμονάκι; Ε να, είδες για να είσαι καλοπροαίρετος άνθρωπος; Εγώ πάλι, και μετά τον φραπέ (έπειτα απ’ τον διπλό ελληνικό) το ίδιο πράγμα διαβάζω:«Το μόνο πράγμα που θέλω είναι ασφάλιση. Δεν γουστάρω να σπουδάσω (αλλιώς, 19 χρονών κάτι θα έκανα ήδη) και δεν γουστάρω να ξεκουνήσω τον ποπό μου για να δουλέψω. Προτιμώ να είμαι κλειδαμπαρωμένη στο σπίτι, να τα έχω όλα έτοιμα και ν’ ασχολούμαι με το αγαπημένο μου σπορ, το φαγητό. Αλλά αυτοί οι άθλιοι, μάλλον δεν μου δίνουν ασφάλιση και θέλουν να με εξαναγκάσουν να προσπαθήσω για τη ζωή μου! Γιατί ο κόσμος είναι τόσο άδικος και δεν με ταΐζει χωρίς να κάνω τίποτα;»Αλλά, ευτυχώς, τελικά υπάρχει λύση!! Για δες ρε που άλλοι κόβουν φλέβες για να βρουν μια δουλειά κι άλλοι βρήκαν τον μήνα που τρέφει τους 11 και δεν θέλουν να τον αφήσουν!Και ξέρεις κάτι βρε Λεμονάκι; Στους χώρους που κινούμαι, ναι, πράγματι, στις καφετέριες δεν θέλουν παχουλούλες (ε, πρέπει να έχεις και μια άλφα ευκινησία βρε αδερφέ), αλλά και στα εργοστάσια, και στα σούπερ μάρκετς, και στα καταστήματα οι πωλήτριες, και στην εταιρεία που εργάζομαι εγώ (γραφεία και παραγωγή), οι κοπέλες απέχουν μακράν από αυτό που θα ονόμαζε κάποιος «καλλίγραμμη κορμάρα». Και τα κιλάκια τους τα έχουν, και την ηλικία τους την έχουν, γυναικάρες με τα όλα τους!