Παναγιώτα, σε νιώθω απόλυτα. Δε θα σε χαΐδέψω, έχω ζήσει επαρχία και σε αντιλαμβάνομαι όσο δεν παίρνει, μάλλον επιεικώς περιγράφεις την πραγματικότητα σε σχέση με το πώς είναι στην πράξη. Η απομόνωση την οποία βιώνεις πρέπει να είναι όντως μία τραγωδία. Με γενικόλογα ευχολόγια δεν αντιμετωπίζεται το θέμα σου, θα μαραζώσεις πριν την ώρα σου εκεί πέρα. Ψάξου παντού, να φύγεις, είτε εντός είτε εκτός Ελλάδας πάνω σε αυτό που έχεις σπουδάσει. Σου εύχομαι καλή τύχη.