Ουφ θα προσπαθήσω να τα απαντήσω με τη σειρά (άποψή μου τα παρακάτω):Όταν οι επιθυμίες 2ατόμων δεν συμπίπτουν, τότε είναι αναπόφευκτο οτι ο ένας θα νιώσει απώλεια, προδοσία, γιατί ενδόμυχα επιθυμεί να είναι μέλος ζεύγους. Αυτοπροσδιορισμένος, ασφαλής.Για τον ίδιο λόγο δε μπορεί να δεχτεί την απόρριψη που είναι απώλεια, που του φέρνει τα πάνω-κάτω και χάνει ένα κομμάτι του εαυτού του (το οποίο είχε "προσφέρει" επενδύοντας σε κάποιον άλλο).Η γυναίκα (καλώς ή κακώς και εξαιτίας διαφόρων παραγόντων) ωριμάζει γρηγορότερα και ο ρόλος της βιολογικά είναι να τεκνοποιήσει επιτυχώς. Πρέπει να ξέρει να επιλέγει το καλύτερο και αποδοτικότερο σύμφωνα με τη φύση.Η παρθενιά είναι ένα φυσικό και ψυχολογικό (δύσκολο να το χαρακτηρίσω) γνώρισμα- ας το πω, το οποίο χρησιμοποιούνταν για να προφυλάξει τα νεαρά-ανώριμα άτομα να μπουν στη διαδικασία "ζευγαρώματος" από τη στιγμή που όταν κανείς είναι ανέτοιμος σωματικά και νοητικά, το όλο εγχείρημα είναι παρακινδυνευμένο για την επιτυχία της τεκνοποίησης, της ανάθρεψης, αλλά και της ψυχολογικής διαχείρισής του. Ο άλλος είναι ευγνώμων και καλά επειδή επιλέχθηκε ως κατάλληλος ανάμεσα στους υπόλοιπους.Μπορούμε να διαχειριστούμε τον πόνο, απλά ο καθένας με τον τρόπο του και δεν είναι σίγουρο οτι θα είναι καλύτερος άνθρωπος μετά.Ο φόβος είναι πολύ χρήσιμο συναίσθημα και φυσιολογικό, υπό προ'υ'ποθέσεις. Προφυλάσσει από καταστάσεις που κάτι μέσα μας προειδοποιεί οτι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε. Ειδικότερα το τσαλάκωμα θέλει μεγάλη αυτοπεποίθηση, ώστε να το προκαλέσει κανείς στον εαυτό του και να βγεκ και αλώβητος.Μόνο στο τι, δεν ήξερα τι ν'απαντήσω!!!!!