Έχεις πικραθεί και μάλλον όχι άδικα. Από τη στιγμή που έκανες και σύγκριση με τη συμπεριφορά του απέναντι στην ξαδέρφη σου... αυτό κι αν ήταν τελειωτικό χτύπημα.Αναρωτιέμαι, όμως, είχατε ποτέ καλές σχέσεις ή πάντα έτσι ήταν ο μπαμπάς σου; Μου κάνει εντύπωση που δεν κάνει κάτι να βελτιώσει την κατάσταση-έχει συνδέσει την απομάκρυνσή σου με τη συμπεριφορά του τότε;Από την άλλη, πως ορίζεις το ότι "πίστευα πως νοιάζεται πραγματικά για μένα και αφού είχε την δυνατότητα θα με στήριζε". Τι σημαίνει ότι νοιάζεται; Μόνο από αυτό κρίνεται το αν ένας γονιός νοιάζεται για το παιδί του; Άλλα πράγματα που μπορεί να κάνει δεν υπάρχουν; Μήπως, λοιπόν, ήταν ανέκαθεν αποστασιοποιημένος και εσύ το ένιωθες και αυτή του η άρνηση ήταν η αφορμή για να απομακρυνθείτε μια και καλή;