Πόσο σε νιώθω, για την ακρίβεια ήθελα να κάνω μία παρόμοια εξομολόγηση αυτή τη στιγμή. Φεύγω σε λίγες μέρες για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Ο φίλος μου με ρωτάει "τώρα τι?" , δεν θέλω να πάρω την απόφαση να τον αφήσω αλλά πρέπει να τον αφήσω να φτιάξει τη ζωή του... Κάθε βράδυ όλη η νέα μου ζωή μου φαίνεται βουνό, ευτυχώς το πρωί με τον ήλιο είμαι πιο αισιόδοξη. Γιατί να πονάει τόσο?