Διάβασα την εξομολόγησή σου και μου δημιούργησε ανάμικτα συναισθήματα.Προσπαθώ να θυμηθώ αν στην εποχή μου (γυμνάσιο/λύκειο αρχές-μέσα 80ς) είχαμε περιπτώσεις bullying που να κατέστρεφαν ψυχές αλλά δεν μου'ρχεται τίποτα. Ή δεν είχαμε ή εγώ ήμουνα στην κοσμάρα μου. Τέλος πάντων...Πολύ θα ήθελα να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες για το τι ήταν αυτά που σου έκανε στο γυμνάσιο και δεν μπορούσες να αντιδράσεις τότε που γινόταν όλο αυτό (π.χ. δεν μπορούσες να ζητήσεις βοήθεια από κάπου για να το αντιμετωπίσεις). (Έχω παιδιά, καταλαβαίνεις...)Από την μια πλευρά σε παραδέχομαι που κατάφερες να πάρεις την εκδίκησή σου. Από την άλλη θλίβομαι για όσα πέρασες και σε έφτασαν σε τέτοια φάση. Το θέμα τώρα είναι πρώτον, να "κλείσεις" την υπόθεση αυτή (να μπει στο αρχείο!) και δεύτερον, να δεις τι θα κάνεις με το "λάφυρο" - είναι κρίμα γι' αυτόν, δεν σου φταίει σε τίποτα αυτός.Πάντως... καλά της έκανες της κ@ργ... της κάργιας!