#3 Με βρίσκει αντίθετη η προσέγγιση της Α, μπα (πρωτότυπο, ε;). Ούτε τεμπέλα είσαι ούτε τίποτα. Έρωτας είναι, γιατί όχι; Επειδή ο άλλος είναι gay και δεν υπάρχει αντίστοιχη ανταπόκριση, αυτό που αισθάνεσαι δεν κατοχυρώνεται ως ερωτικό συναίσθημα αλλά αποτελεί άλλοθι για κάτι;; Περίεργες αντιλήψεις... (νά 'ταν και οι πρώτες περίεργες αντιλήψεις που διαβάσαμε εδώ μέσα, θά 'ταν καλά).Λοιπόν. Δεν υπάρχουν συμβουλές. Θα το ξεπεράσεις όταν θα καταλάβεις για τα καλά ότι δεν έχεις καμιά ελπίδα. Τότε θα εκλάβεις την απόρριψη εις βάθος. Τώρα ίσως να είσαι ακόμα λίγο στη φάση του σοκ - αυτό το λέω γιατί, παρά τα δύο χρόνια που έχουνε μεσολαβήσει, εσείς οι δυο λόγω της φύσεως της σχέσης σας έχετε στενή σχέση· πράγμα που δυσχεραίνει την διαδικασία της αποστασιοποίησης. Όσο ελπίζεις - έστω σχεδόν -, τόσο θα αναδύεται στην επιφάνεια η άλλη όψη της... διακριτικής σου ευαρέσκειας. Όσο θα υποχωρεί μέσα σου η προσδοκία, τόσο θα σβήνει η επιθυμία. Μα αυτά θα σου τα υπαγορεύσει η ίδια η πραγματικότητα που είναι αμείλικτη, αρκεί να μην την παραβλέπεις. Γι' αυτό θεωρώ ότι οι συμβουλές εδώ μάλλον περιττεύουν. Αλλιώς, μην το παλεύεις κιόλας· συναισθήματα είναι στο κάτω κάτω, έχουν κι αυτά τους δικούς τους νόμους. Η ζωή προχωράει με ή χωρίς αυτά, έτσι ή αλλιώς, και στο τέλος αυτή θα δείξει τί θα απομείνει από αυτά και πόσο νόημα θα έχουν μετά από χρόνια. Εντούτοις, εμπόδιο στα σχέδιά σου και στις σχέσεις σου θα μπουν μόνο εάν και στον βαθμό που εσύ θα το επιτρέψεις.Εξ' όσων κατάλαβα, δεν μοιράζεστε κοινές ερωτικές αναμνήσεις (ή μοιράζεστε;). Οπότε, θα είναι πιο εύκολο να διατηρήσετε τα φιλικά σας συναισθήματα ή και να τα εξελίξετε. Αμοιβαία διάθεση και όρεξη να υπάρχει.