Καλησπέρα σε όλους σας ! # 2Διαβάζοντας όλο το κείμενο αυτής της μητέρας εγώ εισέπραξα - και της ζητώ συγνώμη αν διαβάσει το σχόλιο μου - μια αγωνιώδη παιδοκεντρική αφήγηση ενός γονιού που ζει μόνο μέσα από τα παιδιά του και βαθιά μετανιωμένος για τις δικές του επιλογές έχει εξωραίσει έναν τρόπο ζωής που φαντάζεται ιδεατό και προσπαθεί εμμονικά να τους τον επιβάλλει. Δεν λέω ότι τα ζητούμενα για τα παιδιά είναι λανθασμένα ή θα τα βλάψουν (μόρφωση, κριτική σκέψη, πολιτισμός) λέω ότι ο τρόπος για να κατακτηθεί ο στόχος είναι - κατά τη γνώμη μου - οριακός. Τις καλύτερες των προθέσεων να έχει ένα γονιός το παιδί θα επαναστατήσει όταν το μπουκώνεις συνεχώς με "πρέπει" και είναι μοιραίο να αντιδράσει στο συνεχή διδακτισμό και την ανελέητη αυστηρή καθοδήγηση για την επίτευξη της ιδεατής συμπεριφοράς. Ο γιός αυτής της μητέρας είναι στην εφηβεία και ζει σε ένα μοντέρνο σύμπαν με facebook, tablet, κινητά τηλέφωνα, instagram κλπ. Είναι ανθρωπίνως ανέφικτο να έχει σαν πρότυπο τον Μέλιο Καδρά και τραγικό να μην αντιλαμβάνεσαι ότι το παιδί επαναστατεί εναντίον όλων των πραγμάτων που του επιβλήθηκαν διακηρύσσοντας μια εντελώς αντίθετη κατεύθυνση ως επιθυμητή. Είναι έφηβος, είναι υποχρέωσή του να επαναστατήσει στη σύμβαση που ζει και να ανακαλύψει τον δικό του εαυτό, τα ταλέντα και τις δυνάμεις του. Σαν γονείς οφείλουμε να είμαστε παρών με υπομονή αλλά και κατανόηση. Με συζήτηση διαλογική και ωφέλιμη και όχι με καυγάδες γιατί δεν γίνεται το δικό μας. Τα παιδιά θα κοντραριστούν με τα πάντα και θα αποκηρύξουν τα πάντα για να διαφοροποιηθούν και κριτική σκέψη δεν σημαίνει να αναγνωρίζει το δίκιο της μαμάς αλλά να αντιπαραβάλει με επιχειρήματα τη δική του άποψη. Ειδικά κατά τη διάρκεια της εφηβείας το "μαμά και φίλη" δε δουλεύει τόσο αρμονικά όσο ελπίζουμε όλες οι μαμάδες. Χρειάζεται αποστασιοποίηση αλλά και σεβασμό ο έφηβος, προσοχή στο περιβάλλον και το φιλικό κύκλο που δραστηριοποιείται, μερική ανεξαρτητοποίηση για να καλλιεργηθεί η αμοιβαία εμπιστοσύνη και συνειδητό έλεγχο αλλά χωρίς παραβιασμό των ορίων που εκείνος θέτει και ανατρέπει καθημερινά. Το σημαντικό είναι το παιδί μας να είναι ψυχικά υγιές και να του δείχνουμε καθημερινά ότι το υπολογίζουμε και του συμπεριφερόμαστε όλο και πιο ενήλικα. Παράλληλα δεν μπορεί το πρόγραμμα του εννιάχρονου να συμβαδίζει με του δεκαπεντάχρονου και είναι ώρα να αποσχιστεί από ένα μέρος των οικογενειακών δραστηριοτήτων ο μεγάλος γιος. Αναρωτήθηκε άραγε ποτέ μήπως δεν χαίρεται πλέον ο πρωτότοκος γιος με την παρουσία της σε χορούς και δραστηριότητες που οι φίλοι του τον βλέπουν μαζί με τη μαμά του ? Δεν αντιλαμβάνεται ότι μπορεί πολύ εύκολα το παιδί της να στοχοποιηθεί και γελοιοποιηθεί από τα υπόλοιπα γιαυτό και να θέλει να απομακρυνθεί ? Οσο κι αν λυπάται αυτή είναι η καλύτερη στιγμή για να δείξει πόσο πραγματικά αγαπά το παιδί της δηλώνοντας αποδοχή και βρίσκοντας τρόπο να προσεγγίσει τον ψυχισμό του. Ας πάει και χάλια στις επιδόσεις του σε μια σχολική χρονιά, σκοπός είναι να επικοινωνήσει ουσιαστικά μαζί του και να ανακαλύψει τι μπορεί να περνάει από το μυαλό του.
